7章

越<i></i>越离谱<i></i>……

梁今月忍<i></i>住打断，“<i></i><i></i><i></i>做什<i></i>？”

<i></i>语气<i></i><i></i>，“<i></i>次吃饭<i></i><i></i>问<i></i><i></i>。”

“……”梁今月定<i></i>定<i></i>神，专<i></i><i></i>车，“先别<i></i>话<i></i>。”

外<i></i><i></i><i></i><i></i>雨<i></i>，细密<i></i>雨丝<i></i>车灯<i></i>映照清晰，雨刮器<i></i><i></i><i></i>滑<i></i>玻璃，路况慢慢松散，梁今月冷静<i></i>口，“怎<i></i>突<i></i><i></i>结婚？”

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

本章未完，请点击下一章继续阅读！若浏览器显示没有新章节了，请尝试点击右上角或右下角的菜单，退出阅读模式即可，谢谢！

太久违。

<i></i><i></i>深<i></i>，<i></i><i></i>口喊<i></i>，“梁今月。”

<i></i>转<i></i>头<i></i>，<i></i><i></i><i></i>，<i></i>思<i></i>怎<i></i><i></i>？

<i></i><i></i>红灯，江序停<i></i>车，<i></i>细细<i></i><i></i><i></i><i></i>脸，<i></i><i></i>泪痕，眼<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>焦急。

<i></i><i></i>，<i></i>轻轻松<i></i>口气。

<i></i><i></i>清<i></i>什<i></i><i></i>叫<i></i>，<i></i><i></i>觉<i></i>，<i></i><i></i><i></i>候，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>窗户掉眼泪太<i></i>怜。

<i></i><i></i><i></i>安抚<i></i>，“别往坏处<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

<i></i>点点头，“<i></i>。”

似乎<i></i><i></i><i></i>刻<i></i>确<i></i><i></i><i></i><i></i>身边<i></i><i></i><i></i>，焦躁<i></i><i></i>绪被抚平<i></i><i></i>少。

<i></i>路疾驰，江序<i></i>车<i></i><i></i>飞快，很快驶进医院，<i></i>跟<i></i>梁今月身<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>车。

<i></i>穿<i></i>高跟鞋，跑<i></i><i></i>急，<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>机打电话，踏<i></i>台阶<i></i>正<i></i><i></i><i></i>机屏幕，<i></i>注<i></i>踩空<i></i><i></i>节。

身体重<i></i><i></i>稳，整<i></i><i></i>往<i></i>边倒<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>及惊呼，<i></i>双<i></i>臂横<i></i><i></i>腰间扶住<i></i><i></i>，让<i></i><i></i>至<i></i>摔倒。

“<i></i><i></i>吧？”

“<i></i><i></i>。”<i></i>借<i></i><i></i><i></i>力站稳，江序眸色微敛，收回<i></i>臂，往<i></i>握住<i></i><i></i><i></i>腕，<i></i><i></i>力，带<i></i><i></i>快步往<i></i>门走。