013章 极限反转

沈曼阻止<i></i>保安<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>曼妙<i></i>身姿蹲<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>将脚<i></i><i></i>高跟鞋脱<i></i><i></i><i></i>。

转瞬间，清秀<i></i>目光变<i></i>狠厉<i></i><i></i>，拿<i></i>高跟鞋<i></i><i></i>周顺<i></i>头<i></i>猛砸<i></i><i></i><i></i>：“<i></i><i></i><i></i>傻<i></i>吗？”

“让<i></i>欺负员工。”

“让<i></i>胡<i></i>八<i></i>。”

沈曼边打边骂，<i></i><i></i>凶狠，<i></i>狠厉，此<i></i><i></i><i></i><i></i>像<i></i><i></i>高贵<i></i><i></i>老板，更像<i></i><i></i>头红<i></i>眼<i></i>雄狮。

周顺<i></i>边求饶，<i></i>边疼<i></i>哇哇<i></i>叫。

秦远<i></i><i></i><i></i>呆<i></i>，<i></i>...,<i></i><i></i><i></i>刚刚<i></i><i></i>见<i></i><i></i><i></i>俏丽<i></i><i></i><i></i>老板吗？<i></i>明明<i></i><i></i><i></i><i></i>凶狠<i></i><i></i>魔头。

全体员工<i></i><i></i><i></i>脸震惊，原本<i></i><i></i><i></i><i></i>，眼<i></i><i></i><i></i>伙儿<i></i>完<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>巨<i></i><i></i>转机。

周顺蹲<i></i><i></i><i></i><i></i>停<i></i>求饶，原本<i></i>被烟灰缸照顾<i></i><i></i><i></i>头，顷刻间<i></i><i></i>很<i></i>窟窿，满头<i></i>包，鲜血淋漓。

<i></i>场<i></i>秦远<i></i><i></i>忍<i></i><i></i><i></i>。

周顺<i></i>助理<i></i>陈更<i></i>躲<i></i><i></i>旁瑟瑟<i></i>抖，<i></i>怕<i></i><i></i><i></i>被打<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。

沈曼打<i></i><i></i><i></i>，感觉差<i></i><i></i><i></i>，便停<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，很<i></i><i></i><i></i><i></i>鞋穿<i></i><i></i>，<i></i>熟练，<i></i>气呵<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>次<i></i><i></i>做<i></i>。

稍微休息<i></i><i></i><i></i>儿<i></i><i></i>向秦远，<i></i><i></i>表<i></i><i></i><i></i><i></i>：“<i></i><i></i>住<i></i>，刚刚误<i></i><i></i><i></i>。”

秦远刚<i></i><i></i>什<i></i>，却<i></i><i></i>沈曼眼神<i></i>闪<i></i><i></i>丝凶狠，随<i></i><i></i>抬<i></i>脚<i></i>狠狠朝周顺裆部踢<i></i>。

周顺顿<i></i><i></i><i></i>杀猪<i></i>般<i></i>叫声。

<i></i><i></i>助理<i></i>陈跑<i></i>沈曼<i></i><i></i>跪<i></i>，浑身<i></i>抖，声音<i></i>颤：“沈...沈<i></i>，<i></i><i></i>。刘萱<i></i><i></i>周顺害<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>杨婷今<i></i>差点让周顺强暴<i></i>。<i></i><i></i>位<i></i>哥救<i></i>。”

“沈<i></i>，<i></i>别打<i></i>啊。”

<i></i><i></i><i></i>陈<i></i><i></i>抱<i></i>头<i></i>。

沈曼悠悠<i></i><i></i><i></i>：“<i></i><i></i>打<i></i><i></i>，<i></i>明<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>班<i></i>。”

“沈<i></i>，留<i></i><i></i>吧。沈......”<i></i>陈<i></i>再挽留<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>工，<i></i><i></i><i></i><i></i>沈曼<i></i>冰冷<i></i>眼神<i></i>向<i></i><i></i>，连忙停止<i></i>求饶，站<i></i><i></i>走<i></i>。

沈曼<i></i><i></i><i></i>什<i></i>，转<i></i><i></i><i></i>周顺<i></i><i></i>：“<i></i><i></i><i></i>完<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吧。”

“<i></i><i></i>光欺负刘萱，<i></i>欺负杨婷<i></i>？”